برنامه‌ی ولکامینگ یک ایده ناگهانی برای روز اول سال 1402 بود. این برنامه با طراحی بازی تیمی “رنگ‌آمیزی روی بوم”، به صورت گروهی برای 35 نفر از کارکنان شرکت رنگ نیپون در محل این شرکت واقع در خیابان ناصر‌خسرو، طی یک جلسه 4 ساعته برگزار شد.

این بازی پس از رایزنی با مدیریت عامل این شرکت، مدیر منابع انسانی و مدیر کنترل کیفیت، با هدف آشنایی افراد با ارزش‌های سازمان، کار تیمی، کار بین تیمی و تاثیر عملکرد هر فرد در چشم انداز سازمان، طراحی و با حضور سرکار خانم مریم حنطوش زاده و تسهیلگران تیم بوم ورک، به اجرا درآمد.

آنچه در این برنامه گذشت…

ما برای ورودمان قصه می‌سازیم شاید هم بگویید، خاطره…به هر حال از نظر ما هر آغازی آدابی دارد و هر چه این آداب درست و به موقع به جا آورده شود، میزبان هم برای برای پذیرش این مهمان غریبه آماده‌تر می‌شود. در این پروژه میزبانان اول ما که مدیران شرکت بودند، با ما هم عقیده بودند، آن‌ها هم می خواستند ما با یک شروع شاد و البته هدفمند قصه‌ی آغازی فراموش نشدنی برای کارکنان نیپون بسازیم. می گوییم آغاز، چون تیم ما قرار است به عنوان تیم مشاور منابع انسانی در کنار شرکت نیپون باشد تا در کنار این شرکت موفق برای شکل‌گیری فرهنگی نو که مطابق با ارزش‌های سازمانی آن‌هاست، تلاش کند. و البته مسیر رشد را بیش از پیش بپیماید.

برنامه‌ی آغازین ما در نیپون، قصه‌ی در انداختن طرحی نو و رنگی نو روی بوم بود. ما پس از بررسی و نیاز‌سنجی‌های اولیه به این رسیدیم که چه انتخابی بهتر از یک سرنخ آشنا، رنگ و بازی با رنگ‌ها آن هم در شرکت تولید‌کننده‌ی رنگ، و چه مفهومی مهم‌تر از مفهوم کار تیمی و بین تیمی. بدون شک این مفهوم این روز‌ها یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های سازمان‌ها در مسیر ارتقا سطح آموزشی کارکنان است.

در این کار‌تیمی افراد در گروه‌های خود باید نقش‌هایی را می‌پذیرفتند، و برای انجام آن تلاش می‌کردند، هر نقش یا براساس تجارب افراد و یا بر حسب توانایی که در بازی کشف و شناخته می‌شد بین افراد تقسیم می‌شد. از مهم‌ترین عوامل موفقیت تیم‌ها، برنامه‌‌ریزی و تبیین چالش‌های مسیر بود. همچنین درست مثل دنیای واقعی پروژه در زمان مشخصی باید به سرانجام می‌رسید و اگر نمی‌رسید کار همه نا‌تمام می‌ماند. نکته‌ی جالب توجه در نیپون پایبندی و تعامل نه تنها بین افراد حاضر در یک تیم، بلکه تعامل و همکاری با سایر تیم‌ها بود. در بعضی موارد افراد حتی همانند یک منتور افراد تیم دیگر را آموزش می‌دادند تا نتیجه‌ی کار در نهایت به خوبی ارائه شود. یا مثلا فردی که آشنا به دنیای ترکیب رنگ بود مسئولانه برای رفع این چالش تلاش می‌کرد. در طول بازی ما سعی کردیم تسهیل‌گرانمان را به گونه‌ایی تجهیز کنیم که فرایند مدیریت بازی و درس‌آموخته‌ها را فقط شهودی رصد نکنند. هر تسهیل‌گر عملکرد تیم را از چندین منظر بررسی می‌کرد و به هر تیم امتیاز می‌داد. هر تسهیل‌گر برای این سیستم امتیاز‌دهی و معیار‌های آن، یک فرم ارزیابی تیمی در اختیار داشت و در تعامل با افراد حاضر در تیم و مشاهدات خود عملکرد تیم را می‌سنجید. از آنجائیکه این برنامه نقطه‌ی آغازین ما برای شروع برنامه‌های آموزشی در این سازمان بود، این شیوه‌ی بررسی تسهیل‌گران نگاه دقیق‌تری را برای ما به همراه داشت تا برنامه‌های آموزشی آتی در نیپون را با کیفیت و دقت بالا‌تری برنامه‌ریزی و اجرا کنیم.

این برنامه بدون هیچ‌گونه تدریس آموزشی انجام شد و تمام درس آموخته‌ها در حین بازی اتفاق می‌افتاد، اما در پایان بازی و پس از قرار‌گیری شش بوم در کنار هم، سرکار خانم مریم حنطوش‌زاده در یک زمان کوتاه در مورد روند کلی بازی و نتایج بازی و البته شباهت‌های آن با دنیای واقعی برای افراد مطالبی را ارائه کردند.

و در پایان ارزیابی تسهیل‌گران با محوریت بیان مجدد اهداف بازی، نحوه‌ی تعاملات و مشارکت تیم‌ها و نقاط برجسته‌ی هر تیم در قالب یک گزارش به سازمان ارائه شد.

نتیجه مثل همیشه دور از انتظار نبود، گذر چهار ساعت زمان نه برای ما مجریان بازی احساس شد نه خود شرکت‌کنندگان در این برنامه. کار هر تیم در کنار تیم دیگر معنا یافت و معنای اصلی، تکمیل این پازل در ابعاد بزرگ و به تصویر در آمدن شکل نهایی بود. حالا اگر روزی گذر شما به این شرکت جذاب ژاپنی بخورد، رد قصه‌ی آغازین ما را می بینید. یک تابلوی بزرگ که مزین به شعار سازمانی شرکت رنگ نیپون است: بینش محور بودن، همکاری و اشتیاق، تلاش برای تعالی.

بازخورد شرکت کنندگان به ما:

آقای مهندس صانعی مدیریت عامل: این بازی به خوبی نشان داد که تیم‌ها باید با یکدیگر همکاری داشته باشند و اگر همکاری نداشته باشند به نتیجه نمی رسیدند.

خانم محمد‌زاده مدیر کنترل کیفیت: افراد خیلی از بازی استقبال کردند، این بازی باعث شد نقاط ضعف و قوت در کارتیمی مشخص شود. همچنین کارکنان بسیار برای برنامه‌های بعدی مشتاق‌اند.